ԱՇՈՒՆ. Հ. Հայրապետյան. Դաշտ ու այգի դեղին հագան, Ծառ ու ծաղիկ մերկացան, Թռչունները երամ-երամ Մեր աշխարհից հեռացան: Օրը մռայլ, ցուրտ ու տխուր, Բարակ անձրև է մաղում Մեգն է պատել դաշտ ու բոլոր, էլ մարդ չկա դաշտերում: Չար ագռավը ծառի վրից Ձմռան երգն է կռկռում, Մարդ, անասուն տուն ու բնից Ծերուկ հյուրին են սպասում: ԱՇՆԱՆ ՆԿԱՐ.
Աթաբեկ Խնկոյան, ամառ, աշուն, բանաստեղծություն, բանաստեղծություն ամռան մասին, բանաստեղծություն աշնանմասին, բանաստեղծություն գարնան մասին, բանաստեղծություն ձմռան մասին, բանաստեղծություններ, գարուն, Հովհաննես Թումանյան, ձմեռ, մանկականբանաստեղծություններ, մանկականոտանավորներ.
